Yayına hazırlayan: Arda Karapınar, (Tedavi aktivisti, Topluluk yazarı) Yayın tarihi: Ekim 1 2020
(Türkiye’nin #hivbilgisi sağlayıcısı ve kaynağı www.kirmizikurdele.org ve @redribbontr sosyal medya hesaplarındaki #hivbilgisi içerikleri ve tüm içerikler KAYNAK GÖSTERMEK ŞARTIYLA herkesin paylaşımına açıktır. Paylaşımlarınızda web-sitemizi kaynak göstermenizi/mention/etiket vb. yapmanızı rica ederiz. Bunlar dışında özel olarak izin sormanıza gerek yoktur.
Dünya’nın, vücudundaki HIV’in tamamen yok olmasının ardından ‘Berlin Hastası’ olarak tanıdığı Timothy Ray Brown, kanser tedavisi gördüğü hastanede hayatını kaybetti.
Türkiye’de tanınmasına (umarım) önemli bir katkım olduğunu düşündüğüm iyi kalpli, pırıl pırıl bir insan olan arkadaşım Timothy hakkında kısa bir yazı yazarak hislerimi paylaşmak ve hatırasına saygımı sunmak istiyorum. Doğrusu kahraman benzeri sıfatları kolayca kullanmamaktan yanayım çünkü ağır ve taşıması zor sıfatlar bunlar. İnsana yük olabilirler. Ayrıca zaman geçip gider, koşullar değişir, insanlar dönüşür ve bu yakıştırmaları yapan bizler bir anda boşluğa düşebiliriz. Fakat Timothy’den bahsederken böyle bir tereddüte yer yok; çünkü o gerçek bir kahraman. Kanser tedavisi görürken geçirdiği bir ilik nakli operasyonu sonrası HIV’den tamamen kurtulan Timothy, bu andan itibaren kendini bilime yani insanlığa bağışladı ve tekrar edip durdu; kesin tedavinin bulunduğunu görmek istiyorum. İşte onu gerçek bir kahraman yapan şey tam olarak buydu; Timothy duyulduğu anda sloganlaşan bir cümleyi her gün sözel olarak tekrar etmekle kalmadı, HIV ile yaşayan milyonlarca insanın iyiliği ve mutluluğu için kendini kelimenin tam anlamıyla feda etti. Bilim insanlarının Timothy’nin de katıldığı çalışmalardan elde ettiği her türlü veri, kesin tedavinin bulunması hedefinde çok yararlı oldu, olacak. Onunla 2017 yılında Paris’teki kongrede tanıştım. Oldukça yoğun geçen kongrede bir oturumdan bir başkasına yetişmeye çalışırken, karşıdan aksak bir yürüyüşle (Timothy kendisi üzerinde yapılan bilimsel çalışmalardan birinde kalıcı bir hasar aldığı için aksayarak yürüyordu) gelen, ilk anda fark etmediğim ve birden önümü kesen Timothy ile önce şöyle kısa bir diyalog geçti aramızda; T: Seni tanıyorum! A: Ben de seni tanıyorum Timothy! Bu kısa diyalogtan sonra, o da ben de katılmayı planladığımız oturumlardan vazgeçtik. Bir köşeye oturup, uzun bir sohbete daldık Türkiye’den, Kırmızı Kurdele İstanbul’dan, onun çalışmalarından, hayatından konuştuk ve o günden sonra hiç kopmayan bir iletişim içinde olduk. Bir sonraki yüz yüze görüşmemiz yine bir kongrede, Amsterdam AIDS2018’de oldu. Dr. Fauci’nin de panelistler arasında olduğu oturumdaki konuşmamı dinledikten sonra büyük bir nezaketle tebrik etti, kucaklaştık, kız arkadaşımla tanıştı ve yine uzun bir sohbete daldık. O sohbette söylediği bir şey o günden beri aklımdan çıkmıyor; ‘’Artık kimsenin bu işlerle, iyi aktivizmle falan ilgilenmediğini düşünüyorum bazen ve umutsuzluğa kapılıyorum. Ama senin gibi, koşulların daha zor olduğu ülkelerden gelen aktivistlerin çabaları umut verici. Her şey için teşekkür ederim!’’. Timothy gibi birinden övgü sözleri duymak elbette güzel ama onun yaptıklarının yanında benim gibi aktivistlerin yaptıkları, dengesi bozuk bir sandalyenin ayaklarını onarmaya çalışmak gibi bir şey. O ise gelecekte hiçbir sandalyenin aksamaması için zemini herkes için düzleştirmeye çalışıyordu. Ömrünüz süresince Timothy gibi çok çok az insanla tanışırsınız. İnsanların büyük çoğunluğu bir sorunla baş etmeye ve o sorunu çözmeye çalışırken merkeze kendilerini koyarlar. Fakat sadece BİR KAÇ insan bir sorunu çözmenin mutlak yolu olarak, kendilerinden vazgeçmeyi, kendilerini başkalarının daha iyi bir geleceğe sahip olabilmeleri için tamamen feda etmeyi seçer. Timothy o BİR KAÇ insandan biriydi. Dünya tarihinde HIV’i tamamen tedavi edilmiş iki insandan ilki olarak bu artık benim sorunum değil, ben tedavi oldum ve hayatıma devam edeceğim diyebilirdi pekala. Ama demedi. İnsanlara sözleriyle umut, yaptıklarıyla hakiki bir rol modeli olmayı tercih etti. Ömrünüz süresince Timothy gibi çok çok az insanla tanışırsınız. Geçen yılbaşında konuşmuştuk. Koşullar elverirse Mart 2020’de Amerika’da yapılacak konferansa (CROI) katılacak ve sonra onu görmeye gidecektim. Fakat pandemi ve yarattığı sorunlar sebebiyle konferans ertelendi, hayat daha da muğlâklaştı, sınırlar kapandı vs... Koşullar elvermedi yani. İlerleyen haftalarda ise kanserin ağırlaştığını öğrendik. Ve Eylül 2020... Becerebilirsem toparlamaya çalışayım. Fiziki Dünya’yı terk etmiş birinin arkasından yazmak her halükarda zor, çünkü kişinin yaşı kaç, sağlık durumu nasıl olursa olsun, söylendiği gibi her ölüm erken ölüm. Şunu mutlaka söylemek ve kainatın sonsuzluğuna teğellemek isterim; Timothy tanıdığım, dünyadaki varlığına tanık olduğum insanlar içinde hiç şüphe yok ki en insanlardan biriydi. Onunla karşılaşmış ve sahiciliğinden, iyiliğinden, çabasından, adanmışlığından yani dünyada kapladığı yeri eksiksiz dolduruşundan etkilenmemiş tek bir insan olduğunu zannetmiyorum.
Şimdi, yazıyı özenle ve sabırla buraya kadar okuduğu için yürekten teşekkür ettiğim sizlerden bazıları, Timothy’nin ’’kesin tedavinin bulunduğunu’’ görme isteğinin gerçekleşmediğini, yani belki de Dünya’dan buruk ayrıldığını düşünüyor olabilir. Ben aynı kanıda değilim.
Aynı kanıda değilim çünkü Timothy insanın en büyük hastalığının yine insan olduğu çarpık bir çağda, bu hastalığın tek kesin tedavisinin sevgi ve iyilik olduğunu defalarca ispatladı.
Beni tanıyanlar, takip edenler biliyor; bulduğum her fırsatta ‘’şu kadar yıldır aktivizm yapıyorum, şu zorlukları aştım, bunları yaptım’’ gibi egomdan bir hayli nasiplenmiş cümleler kurup duruyorum. Fakat şunu özellikle paylaşmak isterim; sadece Timothy’yi tanımak için hepsine değermiş, değdi.
Evet, Timothy insanın en büyük hastalığının yine insan olduğu çarpık bir çağda, bu hastalığın tek kesin tedavisinin sevgi ve iyilik olduğunu defalarca ispatladı.
Şimdi bize kalan, bizi muhatap alan soru şu;
gerçekten tedavi olmak istiyor muyuz?
Seni seviyorum Timothy.
Görüşmek üzere. www.kirmizikurdele.org #hivhakkinsahersey
